Старонку гэту, Дзе я радзілася, расла

7 чэрвеня 1916 выйшла замуж за Віталя Адольфавіча Калечыца (у 1933 арыштаваны). Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі працавала статыстам у Валакаламскім павятовым выканкаме рабочых і салдацкіх дэпутатаў, бухгалтарам саўгаса «Данілкава». З 1923 г. пераехала ў Маскву да свайго мужа, дзе жыла да самай смерці на Ціхвінскім завулку, № 11. Працавала на заводзе «Аграном» (1929—1934), начальнікам аддзела збыту палітэхлабарсаюзу (1934—1940), у 1940—1951 гг. — начальнікам апэратыўнага аддзела, затым в.а. намесніка дырэктара цэнтральнай канторы ветэрынарнага забеспячэння трэста Саюзветзабпрам.

Сябра Саюза пісьменнікаў СССР (з 1944).

Друкавацца пачала ў 1909 г., змясціўшы ў «Нашай Ніве» пад імем свайго брата Эдуарда першыя свае вершы — «Хвоя», дасланы з Адравонжы Ашмянскага павету («Наша Ніва», № 9), і «Скора зіма» («Наша Ніва», № 46). Паводле іншых звестак, першым надрукаваным вершам быў «Лес» (1903). Пад уласным імем пачала друкавацца з 1910 г. У 1914 г. у друкарні Марціна Кухты выдала свой дэбютны зборнік вершаў — «Курганная кветка».

Аўтар зборнікаў вершаў «Світанне» (1950), «На адноўленай зямлі» (1961), «Май» (1965), «Роднаму краю» (1973). Выйшлі Выбраныя творы (1954), «Выбранае» (1968, 1976), Выбраныя творы ў 2 тамах (1981). Напісала кніжкі вершаў для дзяцей «Юрачка» (1957), «У бляску зор» (1968), «Вясной» (1984). Роздум над жыццём селяніна ў дакастрычніцкі час, натхненне, працоўны ўздым, справы савецкіх людей, іх узаемаадносіны – у цэнтры ўвагі аўтара. Героіка ваенных дзён і сучаснасць, лёс асобных людзей, цэлага народа – асноўны змест паэзіі К. Буйло. Шчырасць і глыбокі лірызм абумовілі напеўнасць, меладычнасць вершаў паэтэсы. Невыпадкова многія вершы паэткі пакладзеныя на музыку. Асабліва шырокую вядомасць займела песня «Люблю», якая стала народнай.

Максім Гарэцкі ў сваёй «Гісторыі беларускае літэратуры» лічыў яе «найбольш выдатнай пасля Цёткі жаноцкай сілай ў нашай паэзіі».

Аўтарка п’ес «Кветка папараці» (1914) і «Сягонняшнія і даўнейшыя» (1914, пастаўлена ў 1921).

У сваёй творчасці яна шырока выкарыстоўвала фальклорныя матывы, вобразы народнай творчасці.

Узнагароджана ордэнам «Знак Пашаны» і медалямі. Заслужаны дзеяч культуры Беларускай ССР (1968). У гонар Канстанцыі Буйло ўсталявана мэмарыяльная дошка на Вішнеўскай сярэдняй школе Валожынскага раёну, якой прысвоена яе імя.

Памерла ў Маскве 4 чэрвеня 1986. У 1989 урну з яе прахам перавезлі ў Вішнеў на Валожыншчыне.

1. 
   Кніжныя паліцы:
   

– Лірыка кахання К. Буйло.

2. 
   Юбілейныя сустрэчы: вечарына // Папка