Ганич Татьяна Владимировна
|
Спампаваць 77.88 Kb.
|
Г  анич
Татьяна Владимировна, учитель белорусского языка и литературы первой квалификационной категории, руководитель фольклорного кружка «Спадчына» Государственного учреждения образования
С "Каляды" Фанаграма песні “Каляда”, гаспадар і гаспадыня ходзяць па хаце, наводзяць парадак. Гаспадыня: Гаспадар, ты яшчэ не зачыняй дзверы. Сёння ж апошні дзень свята, можа, да нас зойдуць калядоўнікі. Чуецца стук. госці уваходзяць у хату, вітаюцца. Гучыць музыка Калядоўшчык: Добры вечар у хату! Добры вечар гаспадарам! Дазвольце маёй кампаніі разам з казлом павіншаваць вас са святам! Калядоўшчык: Добры вечар таму, хто ў гэтым даму! Сардэчна вітаем і ўсіх віншуем з Ражаством Хрыстовым! Цыган: Я – цыган багаты! У мяне ў адным кармане вош на аркане, а ў другім блыха на цапе! Цыганка: Я – цыганка маладая, я – цыганка непрастая, умею варажыць! Пакажы, барын, ручку, палажы грошай кучку – усю праўду скажу, усю ісціную. Варожыць, збірае грошы, танцуе, да яе далучаецца цыган Цыган: Пацалуемся з табой, белая мая, як галавешачка! Каму гадка, а нам з табою сладка! Цыганка: Сенька, досыць табе мяне цалаваць, трэба лепей паскакаць! Танец 1 –шы: Паехала Каляда з канца ў канец! На Каляды калядуйце! піць і есці не шкадуйце! 2 – гі: Добры вечар, шчодры вечар! добрым людзям на здароўе! 3-ці: У Калядны шчодры вечар Усім вам шчасця і здароўя. 4-ты: Казу – весялушку ў карагод вазьміце. Хто з казою патанцуе, Таму ў новым годзе пашанцуе.
ПЕСНЯ:
Го-го-го, каза Го-го-го, шэрая. Дзе каза ходзіць, там жыта родзіць. Го-го-го, каза Го-го-го, шэрая. Дзе каза рогам, там жыта стогам. Го-го-го, каза Го-го-го, шэрая. Дзе каза нагой, там жыта капой. Го-го-го, каза Го-го-го, шэрая. Дзе каза хвастом, там жыта кустом. Каза скача, скача і падае Цыган: Ой, што ж з табой, наша казюленька? Каза ўпала, здохла, ператанцавала! 1-шы: Не хоча каза ўставаць! 2-гі: І што ж каза – хворая жадае, каб яна ўстала. Каза: Есці хочу! 3-ці: Гаспадар ідзе, каўбасу нясе Тры кускі сала, каб каза ўстала, І мерку жыта, каб каза была сыта! Уставай, паклонімся гаспадару ды гаспадыньцы! Каза: Неееее! Павесяліце мяне, можа, і палепшае! Цыган: Ну, калі так, то мы зараз паспавяем прыпеўкі! ЧАСТУШКІ: Цэлы тыдзень не спалося, не пілось , не елася. Усе чакалі вечарынкі – Танцаваць хацелася.
Хлопцы прадаюцца. І то задаюцца. О  й, бяда, ой, бяда!
Хлопцаў з’ела машкара Толькі тыя засталіся, Што духамі абліліся. Мой пінжак. мой пінжак, Парваныя плечы, Чым такая вечарынка, Лепей спаць на печы. Не глядзіце на мяне, Што я худаватая, Мамка сала не дае, Я ж не вінаватая. Каза: (рассыпаючы жыта) Святкуем Калядкі – Лавіце зярняткі. Лавіце рукой, каб добры быў настрой! Каб моцна грэла сонца – Кіну ў аконца.
Нікога не хвалюйце, усім цяпло даруйце. Калядоўшчык: Дзякуй, козачка, ад усіх нас. Цыгане. Жадаем, пане – гаспадару, на полі – капамі, на гумне – тарпамі, у таку – умалотам, у арудзе – спорам, у млыне – з прымолам, у дзяжы – з падыходам, у печы – з прыбыткам. Усе: З добрым ужыткам! Выходзяць цыган, цыганка, калядоўшчык, каза. Гучыць музыка “ НА НОВАЕ ЛЕТА”. Выходзiць дачка з каляднікамі. Дачка: Слухайце, каляднікі, што я вам раскажу. у суботу, проці нядзелі, я заснула за кудзеляй, і прысніўся мне дзіўны сон: наляцела галубоў поўны двор, каля тых галубоў – сіза паванька, каля паванькі – ясен сокал, каля сокала – бочка віна, каля той бочкі – залаты замочак. Ай, мамачка, родная, ой, хто ж разгадае сон мой? Г аспадыня: Дачушка, родная, сама разгадаеш: залаты замочак – твой вяночак.
Гаспадар: Бочка віна – слёзкі твае. Гаспадыня: Ясен сокал – твой Іванька. Гаспадар: Сіза пава – твае свацейкі, а галубы – сваты твае. Гучыць песня 4–ты: Табе, Зосечка – прыгажунечка, песня спета, песня спета ды насупраць лета, каб вялікая была ды замуж пайшла. Дачка: А давайце паварожым і дазнаемся, хто ж у гэтым годзе сустрэне суджанага. ГУЛЬНІ З ГЛЕДАЧАМІ:
чарка (муж будзе трошачкі выпіваць) люстэрка (будзе прыгажун) зерне (працавіты і старанны) кніга (разумны) шчотка (злосны, з характарам) ключы (гаспадар будзе) Гаспадыня: Ці падабаліся вам варожбы, дзяўчаты? Ну, сядайце, будзем песні спяваць. Стук у дзверы Гаспадыня: Ой, калядоўшчыкі ідуць! Зорканоша: Добры вечар! Шчодры вечар!
Гаспадар: Праходзьце, праходзьце, паважаныя. Зорканоша: Будзь ваша здароў, як рыжык бароў, Гэй, каляда, калядзіца!
Гэй, каляда, калядзіца! Май усяго даволі, а бяды ніколі. Гэй, каляда, калядзіца! Стары год канчаем, новы зачынаем. Гэй, каляда, калядзіца! З ранняю вясною, з буйнаю травою. Гэй, каляда, калядзіца! Ды з прыемным летам, ды з громам пры гэтым. Гэй, каляда, калядзіца! Ды з восенню яснай, ды з долечкай шчаснай. Гэй, каляда, калядзіца! Зорканоша: Мы не самі ідзём, Мядзведзя з сабой вядзём. Мядзведзь у нас вучоны, Кіем ахрышчоны.
Ведае многія навекі, Паказвае цікавыя штукі. Ну, Мішка, пакажы, як сын гаспадароў у школу збіраецца? А як сусед з працы вяртаецца? Як гаспадыня мужа сустракае? Як гаспадыня да калядаў рыхтуецца? Што гаспадыня робіць, калі гаспадар з хаты сыходзіць? Як гаспадар дровы коле? А як сусед да гаспадыні заляцаецца? Малайчына, Мішка, гаспадарам пакланіся! Г аспадар: Ну, павесяліў ты мяне, Мішка, атрымлівай свой пернік.
Гаспадыня: А хто хоча пакаштаваць аладкі?(Падае гасцям аладкі) Будзь, Ваша, здаровы, Як рыжык баровы. Майце торбу грошай, Жывіце ў раскошы, Збожжа поўны клеці, Павагу ў свеце, Усяго даволі, А бяды – ніколі!
Ніводнага двара не мінаючы, Са святам усіх вітаючы!
Да пабачэння!  |
цэнарый пазакласнага мерапрыемства